Ik ben een Twospirit (duopersoonlijkheid). Ik ben zowel man als vrouw. En ik wil graag aangesproken worden met de
voornaam JelleTas, of één van de twee (Jelle of Tas) als je die specifiek bedoelt, hij/zij, zij
(meervoud)/hen en jullie.
Als een Twospirit/ duopersoonlijkheid ben ik twee verschillende mensen. Ik ben Jelle, een vrouw,
die in identiteit overeenkomt met de sekse van haar lichaam. En ik ben Tas, een man, die dus als
persoonlijkheid een lichaam ‘bewoont’ dat niet overeenkomt met zijn sekse.
Mijn geboortenaam, Daniëlle, gebruikte ik tot nu toe als een soort overkoepelende naam voor mij
allebei en voor de officiële dingen. Het is echter een naam waarbij ik mij als allebei mijn
persoonlijkheden niet lekker voel. Hij past gewoon niet echt bij mij, heeft niet de juiste energie.
Als vrouw kreeg ik al op mijn 19de de bijnaam Jelle. Dat paste, toen en nu, dat ben ik. Als vrouw
dan…
Als man had ik al een naam, de naam die ik bij mijn eerste geboorte (in mijn vorige bestaan in de
13de eeuw) heb gekregen. En die past nog steeds, dat ben ik. Mijn volledige naam Tamás en nog
meer: de afkorting daarvan, Tas (uitspraak “Tash”).
Ingewikkeld? Ja, misschien…
Zeker om het te leven zo nu en dan. Het is een zoektocht, nu nog steeds na bijna negen jaar van
bewust het zíjn. Een ontdekkingstocht naar hoe ik, als allebei apart en als samen, werk. Soms is
het zo’n blur binnenin mijzelf, dat ik op mijn ‘default-programma’ ga lopen. Met name als er ‘veel
speelt’ gebeurt dat:
Het programma in mij dat Jelle heet, dat het de eerste 43 jaar van mijn leven alleen gedaan heeft,
leeft dan het leven, handelt, reageert, heeft alle tabbladen open staan. Dat gaat op zich prima voor
Jelle, ze is gewend om veel bordjes draaiende te houden en alles loopt dan ook op rolletjes.
Maar, om met de analogie van mijn lief te spreken: de processor functioneert dan op bijna
maximale capaciteit en het andere programma, mijn andere persoonlijkheid Tas, heeft dan bijna
geen processor geheugen meer over om te draaien. Vergeef mij als ik het niet goed verwoord, ik
heb geen bal verstand van hardware. Anyway, het ‘Tas-programma’ is dan dus traag en loopt
soms vast.
Hoe ziet dat er in mij uit?
Ik omschrijf mijzelf vaak als een lemniscaat, je weet wel dat oneindigheidsteken. De ene lus is
Jelle, de ander is Tas. Beiden zijn er altijd allebei en kunnen in elkaar overgaan. Soms ben ik
helemaal aan de kant van Jelle, soms aan de kant van Tas. Ik ben op mijn best, als geheel, als ik
in de optimale lemniscaat kan bewegen. Dan heb ik tijden dat ik volledig Jelle ben en ik heb tijden
dat ik volledig Tas ben. Dan neem ik mijn ruimte helemaal in, ben ik alles dat ik kan zijn, leef ik als
het ware mijn volle pallet aan kleuren. Dan ben ik helemaal ik, in allebei mijn ik’s.
Als mijn processor vastloopt, stroomt het niet. Dan draai ik een beetje om het kruispunt van mijn
lemniscaat heen en ben ik ‘te weinig’. Het defaultprogramma van Jelle neemt dan over, maar in
zoals dat dan heet de veiligheidsmodus. De dingen draaien wel door, er zijn geen werkelijke
problemen, maar beide programma’s hebben niet de kans om optimaal te draaien. Ik stroom niet,
loop soms vast en voel me als geheel niet lekker.
Mijn lief liet me laatst zien dat ik daar als Jelle wat aan kan doen. Als Tas vecht ik ervoor om
bestaansrecht te hebben, om gezien en erkent te worden. Als Tas steek ik energie in het
Twospiritschap. Als Jelle mag ik dat nog meer gaan doen. Aan de ene kant mag ik soms nog meer
terugstappen, loslaten en het leven even overlaten aan Tas. Aan de andere kant mag ik juist soms
meer naar voren stappen, meer overnemen, meer volledig vrouw zijn. Ik kan uit mijn
veiligheidsmodus gaan, opnieuw opstarten en resetten met twee gelijkwaardige programma’s, die
evenveel processor-geheugen krijgen. (Man, ik en computers…)
Dus… restart: Ik heb mijn naam veranderd, persoonlijk én als auteur.
Mijn naam is JelleTas. Ik ben een Duopersoonlijkheid.
Ik ben een vrouw in een vrouwelijk lichaam, mijn naam is Jelle. Als je mij specifiek aanspreekt,
gebruik dan alsjeblieft zij/haar.
And I am a man in a female body, my name is Tas (or Tamás). When you refer to me, please use
he/him. I write and talk preferably in English.
Als je mij als geheel aanspreekt, of het over mij hebt tegen een ander, zou ik het heel fijn vinden
als je hij/zij of zij (meervoud)/hen gebruikt. Als je het over mij hebt als een ‘prachtige vrouw, of
krachtvrouw’ of iets dergelijks, realiseer je dan alsjeblieft dat je het op dat moment alleen hebt over
mij als Jelle. Is dat je bedoeling, prima. Maar bedoel je mij in z’n geheel, bedenk dan dat het voor
een man niet heel fijn is om als ‘powervrouw’ te worden aangesproken ;-).
Lang verhaal… Als je tot hier bent gekomen, ontzettend bedankt voor het lezen. Voor mij is dit van
groot belang, het gaat letterlijk over mijn essentie. En ik waardeer het enorm als je mijn
aanwijzingen over de manier waarop ik graag aangesproken wil worden zou willen volgen. Voor
sommige van jullie misschien even wennen, dat snap ik.
De wereld is aan het veranderen. De absoluutheden van de seksen, dat man/vrouw de enige twee
hokjes zijn, zijn verdwenen. Gelukkig durven mensen daar steeds opener over te zijn en aan te
geven hoe ze graag benaderd willen worden. Bedenk ook dat het niet voor iedereen in het uiterlijk
te zien is hoe ze zich van binnen voelen. Dank ook aan de mensen die zelf wel in een van de oude
hokjes passen (cisgender zijn, dus waar de identiteit overeenkomt met de sekse van het lichaam),
die helpen om het voor mensen zoals ik makkelijker te maken.
Mocht je vragen hebben, stel ze gerust, hier of in een PB.
JelleTas